Nagradowice położone są w odległości ok. 2 km w kierunku południowego zachodu od siedziby gminy – Kleszczewa. Zajmują powierzchnię 4,02 km2.
Pierwsza informacja dotycząca Nagradowic pochodzi z 1268 roku, według której Dobrogost Sulisław „de Nagroddonicz” na tle sporu o dziesięcinę zabił na cmentarzu w Czerlejnie kanonika poznańskiego Piotra Pomorzanina. Nazwa wsi prawdopodobnie pochodzi od imienia „Nagroda”. Majątek wsi w XIX wieku był własnością niemiecką natomiast w okresie międzywojennym stanowił wyposażenie poznańskiego Seminarium Duchownego.
Na podstawie zapisów w dokumentach Nagradowice należą do najstarszych wsi w gminie. Data określa pierwszą wzmiankę o miejscowości, jednak przypuszcza się, że historia wsi może być znacznie dłuższa. Ze względu na trudny dostęp do materiałów historycznych, historia wsi nie jest znana, aż do czasów kiedy wsią rządził Niemiec Herman Bitter. W latach 40 XX wieku we wsi znajdował się przystanek kolei wąskotorowej relacji Poznań Kobylepole – Środa Wielkopolska, który został zlikwidowany w latach 70.
Obecna zabudowa rozciąga się w kierunku wschód-zachód wzdłuż drogi Tulce-Krerowo. W centralnej części wsi położony jest zespół pałacowy składający się: z pałacu wybudowanego około 1910 roku, parku krajobrazowego z drugiej połowy XIX wieku, kaplicy, dawnego czworaka, , kuźni i stelmacharni z początku XX wieku, oficyny, spichlerza oraz obory z początku XX wieku. Zabudowę zabytkową wsi tworzy również dawna szkoła pochodząca z końca wieku XIX usytuowana w południowej części Nagradowic.